نیایش

نیایش ، برترین جلوه عشق است . نیایش با دعا خواندن تفاوت اساسی دارد دعا خواندن ازسر

  می جوشد ونیایش ازدل. آنها کلمات اند ونیایش سکوت محض .

  خدا، همه چیزرا می داند.  بنابراین ، به کلمات ما احتیاجی ندارد او پیش از آنکه ما بگوئیم

  شنیده است . نیایش محاوره نیست ، بلکه ارتباطی است در سکوت وخلوت .

  نباید چیزی گفت ، نباید چیزی خواست ، نباید چیزی طلب کرد، زیرا پیشاپیش همه چیز داده

  شده است .

  خدا پیش ازآنکه تواو را بخوانی ، تو را خوانده است . در آن خلوت درون ، جائی که کلمه ئی

  رد و بدل نمی شود، برای نخستین بار صدای نجوا گرخداوند را می شنوی . این صدا را

  فقط در آن سکوت وسکون عظیم میتوان شنید .این صدا فقط درقلب طنین می اندازد ، هنگامی

  که دل را از هیاهوی دلمشغولی ها خالی کردی ، نجوای او بگوش می رسد .

  در واقع ، این دل توست که با تو سخن می گوید . دل در این هنگام ، همچو نی بر لبان خداوند

  نشسته است و به آهنگ او مترنم است . حتی در این ساحت نیز پیام در قالب کلمات به گوش

  نمی رسد ، بلکه او بی کلام سخن می گوید .

  او، تو را با احساس سپاس و قدردانی ، سرشارمی سازد و تو را لبریزازحضورحقیقت در

  ساحت جانت می کند. او ، همه این کارها را بدون واسطه کلمات انجام می دهد . بدون کلمات

  وفقط در قلمرو احساس و تجربه